De leerkuil

Hoogbegaafde kinderen en de leerkuil…

Als je iets nieuws gaat leren stap je in de leerkuil. Je gaat iets doen wat je nog niet eerder hebt gedaan en moet gaan uitvinden hoe je dit gaat doen.

Omdat het niet vlekkeloos gaat komen er belemmerende gedachten. Kan ik dit wel… het lukt maar niet… ik snap er niets van. Tot je tegen de muur loopt onder in de leerkuil. “Laat maar ik geef het op!”

En dan komt het punt dat je moet gaan beslissen. Ga ik die muur doorbreken? Ga ik het nog een keertje proberen? Ga ik hulp vragen? De meeste kinderen gaan op zoek in hun “toolbox” die ze dagelijks gebruiken naar gereedschap om de muur te doorbreken. En ineens komen ze een stapje verder. Het lukt steeds beter! Ik snap het! Ik heb het gedaan!

Maar bij hoogbegaafde kinderen gaat dit vaak niet zo makkelijk. Ze gebruiken hun “toolbox” niet zo vaak, wat er zijn zoveel dingen die vanzelf gaan. Ze snappen alles altijd snel en hebben dat gereedschap niet nodig. Als ze dan toch in zo’n leerkuil komen en ze zijn bij het muurtje aangekomen lopen ze vast. Ze gooien de handdoek in de ring. Dit gaat nooit lukken! Ik kan niets, ik ben dom! Er komen veel emoties en woede. En omdat ze dit al vaak zien aankomen beginnen ze er liever niet eens aan, zodat ze niet in die kuil komen.

Het is voor (U)HB kinderen heel belangrijk om in te zien dat ook zij soms hulp nodig hebben. Of dat dingen in kleine stapjes echt beter kunnen worden. Uitleg van dat proces is essentieel. Geef ze eerst het grote plaatje en laat zien dat ze ergens kunnen komen door de kleine tussenstapjes.

Passend, uitdagend genoeg onderwijs voor hoogbegaafde kinderen is dus erg belangrijk om te leren door de leerkuil heen te komen. Als het te makkelijk is springen ze keer op keer over de kuil heen.