Frustratie en woede bij peuters

Je peuter drijft je tot waanzin met zijn woedebuien!? En dat terwijl je juist van alles bedenkt om hem te vermaken. Toe aan school… dan zal het wel over gaan… is wat je denkt.

Waar komen die driftbuien vandaan? Hoe ga je er mee om?

Lekker kleuren, eindigt in woede. Knutselen, eindigt in woede. iets kleien, eindigt in woede. Het komt omdat jouw peuter in zijn hoofd al van alles kan maken en bedenken met veel details. Maar zijn handen kunnen dat nog niet aan. Het lijfje is tenslotte nog steeds 3 jaar.

Als hij bedacht heeft dat hij een tractor gaat tekenen ziet hij dat in zijn hoofd helemaal voor zich, de juiste kleuren, grote wielen achter, kleine voor, de uitlaat etc. Maar dan gaat hij kleuren en worden de wielen niet even groot, een uitlaat… hoe teken je dat? En daar komen de frustraties! Tekenen is STOM! Hun verwachtingen zijn hoog, want ze kunnen het al tot in detail voor zich zien. Maar hun motoriek laat ze nog in de steek. Keer op keer is dan alles wat je probeert te maken een teleurstelling. Nooit wordt het zoals je bedacht had en hoe mooi papa of mama het ook vindt, er komt een woedeuitbarsting.

Laat je kind uitrazen. Zorg dat het zichzelf niet kan bezeren natuurlijk maar laat het even alles er uit gooien, zonder iets kapot te maken. Ze zijn niet boos op jou, ze zijn gefrustreerd. Nu praten heeft geen zin, er komt toch niets aan. Laat ze uitrazen en ga daarna het gesprek aan. Benadruk dat het zo knap is wat hij al kan en dat je snapt dat het frustrerend is als iets niet lukt zoals je in je hoofd bedacht had. Laat vooral weten dat hij zo lekker creatief bezig was, leg niet de nadruk op het resultaat maar op het proces van bezig zijn.

Hoe heftig de woede soms ook is, weet dat het niet naar jou is! Knuffel, praat en leg het uit. Geef niet op, je doet het goed☺️💛