Sociale verwachtingen

Afspreken na school, kinderfeestjes, naar een sport gaan… allemaal heel normaal. Zo normaal zelfs dat het eigenlijk verwacht wordt van kinderen. En als je dat allemaal niet wilt of leuk vindt, dan ben je niet echt sociaal of zelfs raar.

Je kind zal het wel eng vinden, het is ook heel zielig voor het kind… want het zal wel geen vriendjes hebben of peers.

Mijn dochter van 5, uitzonderlijk hoogbegaafd, speelt niet met andere kinderen, gaat niet naar kinderfeestjes, gaat niet naar een hobby met andere kinderen en is NIET ZIELIG.

Zoals ze zelf zegt: ik hou niet van kinderen, alleen van dieren. Ook een peergroepje met 145+ kinderen werd ze niet blij van. Ze is gewoon graag op zichzelf, met volwassenen of echt oudere kinderen. Ze kan zichzelf uren vermaken. Ze wilt niet naar kinderfeestjes, ballenbakken of speeltuinen. Ze houdt niet van verjaardagen waar ze “moet” spelen met de kinderen die er zijn, ze wil niet afspreken na school.

En dat is OKE! Wie heeft bepaald dat kinderen altijd met elkaar om moeten gaan? Zolang zij er zelf geen last van heeft is het prima zo.

Helaas begrijpen kinderen dat niet altijd, en dat is logisch. “waarom wil ze niet naar mijn feestje komen?” “waarom wil je nooit met mij afspreken?”. Ze wordt er ongemakkelijk van. Ik leer haar dat ze gewoon mag zeggen hoe het zit: “ik vind je wel aardig hoor, maar ik ben na school gewoon liever rustig thuis en even op mijzelf” of “bedankt voor de uitnodiging, heel lief dat ik mag komen, alleen ik vind kinderfeestjes te druk, dus in mijn plaatst mag je een ander kindje vragen”.

Je bent niet raar, je bent gewoon jezelf, en dat is precies goed💛