Teleurstelling…

Mijn jongste heeft daar vaak last van. We gaan bijvoorbeeld ergens heen, iets heel leuks maar nieuw voor haar en hoe leuk het daar dan ook is, er is een teleurstelling. Soms komt dit over als ondankbaar… dan denk je “hallo, we zijn hier speciaal voor jou heen gegaan he!”

Vroeger was ik dan wat geïrriteerd hier door. “Doe niet zo sip, kijk hoe leuk dit is”.

Maar inmiddels snap ik waar het vandaan komt. Het zit hem in haar belevenis en het beelddenken. Zodra we vertellen waar we heen gaan creëert ze een beeld in haar hoofd, als ouders vertel je enthousiast hoe het er uit zal zien daar en wat er allemaal te doen is. Met haar enorme fantasie creëert ze in haar hoofd helemaal hoe het moet zijn, FANTASTISCH!💭🌈🦄

Eenmaal daar is het niet zoals in haar hoofd. Misschien ook mooi of leuk maar niet wat zij als beeld had gemaakt. Daar is de teleurstelling! Dat omschakelen is dan moeilijk. En zo werkt dat ook met tekenen bijvoorbeeld. In haar hoofd weet ze tot in detail hoe het moet worden en dan ga je tekenen en is het toch anders, een teleurstelling…😕

We gingen van haar kamer een jungle kamer maken, maar die werd toch wat anders dan in haar hoofd (want ze wilde graag een sequoia🤪🌳in haar kamer, wordt lastig) dus ook die kamer, hoe prachtig ook was toch een beetje een teleurstelling.

Ze zegt dat ze nu ook een beetje bang is dat de nieuwe school misschien een teleurstelling wordt… “want ik heb al 2 scholen gehad die dat ook waren..”

Begrijpelijk natuurlijk, wel fijn dat ze het aangeeft dan kunnen we een beetje sturen al.

Wat haar helpt is plaatjes googlen van waar we heen gaan, tot in detail dingen uitleggen en soms alvast vertellen dat het ook net een beetje anders kan zijn.