Top-down en Bottom-up!

Hoogbegaafde leerlingen werken graag Top-down, maar wat is dat eigenlijk?

Op regulier onderwijs wordt lesstof meestal aangeboden volgends de Bottom-up methode. Je start met een klein stukje, steeds een stapje meer en uiteindelijk heb je het grote geheel.

Bijvoorbeeld klokkijken. We leren eerst de uren, dan de halve uren, dan de kwartieren en later de minuten en seconden tot we klok kunnen kijken. Heel logisch die kleine stapjes. Maar een hoogbegaafd kind wil weten WAAROM.

Hoezo zijn er uren? Waarvoor heb je die nodig? Wat is tijd? Hoeveel uren zitten er in een dag? Hoeveel minuten zijn er in een uur? etc etc.

Deze kinderen willen graag snappen waarom ze iets moeten leren, als ze het gehele plaatje zien kunnen ze verbanden leggen en begrijpen ze beter waarom ze de kleine stapjes moeten leren om tot het grote geheel te komen. Het moet logisch zijn anders zien ze het nut er niet van in.

Bij Top-down onderwijs begin je bij het grote geheel. Je legt uit wat tijd is, hoeveel uren er zijn in een dag, waarom klokkijken belangrijk is. Dat er tijdzones zijn op de wereld. Vervolgens werk je terug naar de kleine stapjes.

Regulier onderwijs is ingericht op Bottom-up en daarom werkt vaak hoogbegaafde onderwijs beter voor deze leerlingen omdat ze daar werken vanuit Top-down. Ook beginnen ze vaak met een toetst om te kijken wat een kind al weet, daarna ga je werken aan wat nog ontbreekt i.p.v. eerst alles leren en daarna een toets afnemen.

Ziet jou kind ook graag eerst het grote plaatje voor het de kleine stapjes doet?